Met een pantser van ruim 7 cm en zijn vrij lange poten is de wolhandkrab een opvallende verschijning. Kenmerkend zijn de met een soort vacht beklede scharen waar de naam aan te danken is. Overdag verblijven ze in hun zelf gemaakte holen die ze in de oevers uitgraven en 's nachts trekken ze er op uit om voedsel te zoeken. Met hun graafwerk kunnen zij schade toebrengen aan de oeververdedigingen.

De soort komt een groot gedeelte van haar leven voor in zoet water. Voor de voortplanting zijn zij echter afhankelijk van zout water. In september, oktober trekken zij naar de kust. Om daar te komen zullen ze net als de paling indien nodig over het droge verder trekken. Bij de trek kan wel 12 km per dag afgelegd worden. De paring vindt plaats in de herfst in de getijdenzone waarna de vrouwtjes verder de zee in trekken. In het voorjaar keren ze terug en leggen hun eitjes.

Chinese wolhandkrabben zijn omnivoor en bepaald niet kieskeurig, ze eten alles wat ze tegenkomen. Bovendien verdringen ze de inheemse soorten, en dat hoeven niet altijd krabben te zijn; zoals de Europese rivierkreeft. Deze heeft het toch al moeilijk, omdat ook de zich snel verspreidende Amerikaanse rivierkreeft lang geleden is uitgezet en de Europese soort al heeft doen uitsterven in sommige gebieden.

De soort kan veel schade toebrengen aan visfuiken en -netten en werd gezien als grote schadepost. Tegenwoordig wordt zij echter gezien als welkome bijvangst voor de palingvissers. Zij kunnen de wolhandkrabben slijten aan Chinese restaurants of exporteren naar China.

De Chinese wolhandkrab is voor het eerst in Europa in 1912 in de rivieren Elbe en Wezer in Duitsland gesignaleerd. Waarschijnlijk zijn deze dieren meegelift als larve in de ballasttanks in schepen uit Azi�. De larven zijn dan samen met het ballastwater in de Duitse rivieren geloosd. Hiervandaan heeft de soort zich over Europa verspreid. In Nederland wordt de soort nu aangetroffen langs alle grote wateren, zowel zoet, brak als zout water. In Engeland werd hij voor het eerst aangetroffen in 1935. Nu komen wolhandkrabben niet alleen voor aan alle kusten van Europa maar ook in Amerika komen ze al voor.