De vier voeldraden van de Oost-Atlantische steur zijn rond, zonder veel bijzonderheden. Ze reiken platgelegd net niet tot de mondspleet. De onderstandige mondspleet neemt twee derde van de snuitbreedte in beslag. De onderlip is gedeeld. De Oost-Atlantische steur heeft 24 tot 40 huidplaten aan de zijkant (lateraal) en 11 tot 30 buikhuidplaten (ventraal). De rugzijde is grijs tot bruin, de buikzijde is lichtgekleurd.

Er leven nog exemplaren van de gewone, Oost-Atlantische steur, in de Garonne en de Dordogne in Frankrijk, de Guadalquivir in Spanje, een van zee afgesloten populatie in het Ladogameer in Rusland, de Po in Italië en in het Rioni-gebied in Georgië.[2]

In Frankrijk, bij Bordeaux in de Gironde, is de restpopulatie erg klein, doordat het voor de geslachten moeilijk is om elkaar te vinden op de paaiplaatsen.